Hoe loopt de route? Waar is de eindbestemming? Welke kant moeten we op? Hoe vaak zijn we niet bezig met de hele weg te verkennen voor we aan iets beginnen? Proberen we controle te hebben over alles wat we tegenkomen?
Op mijn huttentocht met een lieve vriendin twee weken geleden kwam ik er weer achter dat het zo niet werkt. Door een flinke lading sneeuw was de route niet zichtbaar. Ook bijna alle markeringspunten waren ondergesneeuwd. We konden niet verder kijken hoe de route zou lopen. Wel zagen we steeds hoe de route een meter of 2 voor ons verder ging. En was het dus mogelijk om elke keer de volgende stap te zetten. Letterlijk steeds de volgende stap te zetten. Waarna het pad zich na die stap weer een stukje verder liet zien. En we uiteindelijk de hele route volgden. Het deed me realiseren hoe onzinnig het is om steeds bezig te zijn met de hele weg. Het enige wat je kunt is namelijk nu, op dit moment. En op dit moment kun je alleen die volgende stap zetten.
Laat jij je tegenhouden als je niet de hele weg kunt zien? Houdt dat je tegen om te beginnen? Begin maar eens met een eerste stap. Ik weet zeker dat je na die stap ook weet wat de stap erna gaat zijn.
Welke eerste stap heb jij gezet op een voor jou onbekende weg?
Kommentare